Klasyka z Ribery - będzie na degustacji 5 czerwca

 Hijos de Antonio Polo Pagos de Peñafiel Tinto Reserva

Bardzo ładna integracja

O tym, że lubię beczkę, to już pisałem nie raz, nie dwa. Teraz przyznam się wam, że lubię latać (na jazdę jakoś nie ma czasu) do Hiszpanii, bo tam jakoś nie mam problemu z wyborem fajnej, krzepkiej czerwień z apelacji Ribera del Duero. Oczywiście w Polsce też można takie zdobyć, ale od kiedy sporo winopisarzy zaczęło utyskiwać na "przebeczkowanie" itp., niektórzy importerzy zawęzili portfolia i zapełnili je owocowymi, terroirystycznymi i organicznymi ciekawostkami. Oczywiście, że dobrymi, ale...

Czasem człowiek poszukuje jakiejś tradycji. I w przypadku Pagos de Peñafiel reserva od Hijos de Antonio Polo to właśnie mamy. Jest w odczuciu oleiste, gęste, naładowane owocem spod znaku jagód i jeżyny. Czuć tu moją ulubioną dębową beczkę (także tanicznie), wanilię, przy tym jest już ładnie zintegrowane. Bardzo solidna pozycja właśnie przywodząca na myśl te krzepkie wina spod znaku reserva de la familia - otwierane po obiedzie, do cygara raczej.

Dobra wiadomość jest taka, że tego wina (a także innych opisywanych przeze mnie) będzie można spróbować na degustacji Food & Wine Castilla y Leon. To już w czwartek 5 czerwca w Warszawie!

Tempranillo ze śladem przyjemnej beczki

Rodriguez & Sanzo Whisba Tempranillo 2021

Uwielbiam beczkę. To wiedzą już chyba wszyscy. Bo beczka w winie to cywilizacja. Ale czasem się jej bardzo obawiam. Bo wiadomo jak jest nadużywana, przeskalowywana, nadaje wino posmak dębiny tak zabijający owoc, że z wina w zasadzie zostaje tylko słowo na etykiecie. 

Gdy zobaczyłem info, że Rodriguez & Sanzo Tempranillo było 18 miesięcy w dębowych beczkach, pomyślałem: a, raz kozie śmierć. I na szczęście przeżyłem pozytywne rozczarowanie. Powitał mnie bowiem soczysty owoc, lekko beczką podprawiony. Wino gęste, szlachetne, eleganckie. O ładnej zaokrąglonej taninie i małej - ale za to wyraźnej i wystarczającej - kwasowości. 

Zarazem nie jest - choć to tempranillo - ciężkie i dżemiste. Raczej w skali podobieństwa plasuje się gdzieś dość blisko owocowych merlotów niż nero d'Avola. Dobry wybór do mięsnych dań z grilla. Drugiego dnia nieco traci ze świeżości - dlatego zaproście przyjaciół i nie czekajcie.

Uwaga, tego wina będziecie mogli spróbować - i to już w czerwcu. Będzie prezentowane na wydarzeniu Food & Wine Tasting from Castilla y Leon 5 czerwca w Warszawie. 

Hiszpania dobra jak Burgundia

Momento Diez 2023

Tak otaczamy nimbem te wina czerwone, bo wiadomo: symbolika, krew zbawiciela, a czasem byka... a biel zostawiamy z pewną pobłażliwością na okazje jakieś nieszczególne. I oczywiście to błąd. I nie piszę tego jako człowiek, którego większość piwnicznej kolekcji stanowią wina białe, ale jako osoba, która właśnie przeżyła sporą niespodziankę, próbując ostatnio białej Ruedy. A konkretnie Momento Diaz 2023.

Do tej pory moje doświadczenia z tymi winami były dość incydentalne, ale verdejo z Ruedy kojarzy się zazwyczaj z winem o sporej lub co najmniej średniej strukturze, kwasowym, jeszcze o mocno wystającym alkoholu, winem o dość "stalowym charakterze". A w tym przypadku niespodzianka - bo oto coś co przywodzi na myśl wina burgundzkie. Delikatnie maślane dzięki zabiegom przedsięwziętym przez winiarzy. 

12-godzinna maceracja winogron, odcedzenie winnego moszczu bez agresywnego prasowania (czyli zapewne grawitacja) i fermentacja w różnych temperaturach. Potem zaczyna się zabawa - wino jest osobno fermentowane w tankach ze stali nierdzewnej na własnym osadzie (85 proc. całości przez 8 miesięcy), a 15 proc. przechodzi 7-miesięczną fermentację w nowych beczkach z francuskiego dębu. I tu jest poddawana zabiegom battonage. 

I w rezultacie wino bardzo, ale to bardzo dobre - lekko maślane (żadnej Kalifornii), ale lekko, przywodzące na myśl dobre burgundy, przy tym nie ma mowy o utracie kwasowości. Finisz bardzo elegancki, struktura pełna, przyjemna.

Oj, do kurek w śmietanie bym pił! I wszelkich mięs w białych właśnie sosach. Jak do sałat, to takich z kozim serkiem.

P.S.

Uwaga, tego wina będziecie mogli spróbować - i to już w czerwcu. Będzie prezentowane na wydarzeniu Food & Wine Tasting from Castilla y Leon 5 czerwca w Warszawie.

Musa Domaine 2022 Ribera del Duero

Mocna czerwień w maju

"Pełnokrwista" mocna czerwień w maju? Pewnie - to jest wino, jakiego trzeba na chłodną jeszcze wiosnę! Musa Domaine 2022 z Ribera del Duero to intensywne w kolorze, ale i w smaku wino. Ciemny kolor, z fioletowym odcieniem. W aromacie dominuje mocny owoc, jeżyna i jagoda. Owoc całkiem jeszcze świeży, doprawiony lekko wanilią beczki, nieco już "przykurzonej", przy tym pieprzny w charakterze. Na podniebieniu elektryzujące, dość świeże, o porządnej strukturze i bardzo ładnej kwasowości. Naprawdę dobre tempranillo - nie jest takie, że po kieliszku mamy dość ze względu na przebeczkowanie. Tu czuć, że użyto jej w umiejętny sposób. Można pić je teraz, choć lepiej poczekać jeszcze ze 3-4 lata.

Jak deklaruje producent, powstaje ok. 5000 butelek, a grona pochodzą z ekologicznych winnic. Przed fermentacją przechodzą macerację na zimno w 8000-litrowych zbiornikach ze stali nierdzewnej - przez 7-8 dni. Potem fermentacja alkoholowa około 15 dni, a następnie druga - malolaktyczna, nadająca charakterystycznej miękkości i waniliowych nut. W wyselekcjonowanych beczkach z francuskiego dębu. Wino dojrzewa później burgundzkich flaszkach. Każda butelka ma woskowany korek, a na etykiecie jest numer.

Jak Ribera, to wiadomo - świetne wino do mięs, także tych grillowanych i do dziczyzny.

Uwaga, tego wina da się spróbować - i to już w czerwcu. Będzie prezentowane na wydarzeniu Food & Wine Tasting from Castilla y Leon 5 czerwca w Warszawie.

Jakie wino do krewetek?

Jakie wino do krewetek? Na Majorce oczywiście lokalne!

Majówek start, więc jedno z klasycznych pytań: lubicie owoce morza? Jak jesteście na wakacjach w krajach śródziemnorskich to oczywiście głupie pytanie. No bo czy coś jest fajniejszego niż startek/tapas z krewetek w oliwce, jeszcze wrzącej, z czosnkiem i pietruszką?

Do tego oczywiście białe lokalne wino. Chyba lepiej spokojne niż musujące, choć te drugie jest dobre do "oczyszczenia palety" (smaku w jamie ustnej) między zakąską z daniem głównym. 

Ja na Majorce zostałem kupiony miejscowym winem Mortitx Blanc 2023. To lokalny produkt z rodzimych odmian winogron - w tym przypadku są tu szczepy malvasia i i giro gros. Wino z wyglądu jasnożółte z zielonkawymi refleksami, o aromacie świeżym, owocowo-cytrusowym (rześka cytryna i grejpfrut), ale jest też kwiat pomarańczy i echo ziół mięty.

A oto Mortitx Blanc - świetna para do krewetek z Majorki

W strukturze jest gdzieś w środku między okazami oleistymi a bardziej wodnistymi. W smaku wyraziste, orzeźwiający, tu wciąż konsekwentnie cytrusy, zielone jabłko i mineralność. A posmak długi i świetnie pasujący do krewetek. Nawet tych zdecydowanie czosnkowych!

Okrągłe urodziny rieslinga. Już 590.!

Niech żyje król na "R" 

Są niezwykłe. Bywają kościste, nad wyraz szczupłe, tak kwasowe, że zdają samym aromatem wypalać dziury w podniebieniu. Ale bywają też rozłożyste, szerokie, emanujące przyjemnym tropikalnym aromatem dojrzałych brzoskwiń. Bez nich świat wina byłby zubożałym cieniem. Rieslingi. Najważniejsza odmiana winogron w Niemczech. Dziś, 13 marca 2025 r. przypadają umowne 590. urodziny rieslinga. Tyle lat temu ktoś zapisał nazwę "riesling" w księdze o historycznej wartości. 

13 marca 1435 roku Klaus Kleinfisch, administrator hrabiego Johanna IV z Katzenelnbogen, zakupił sześć sadzonek „Riesslingen” do winnicy w Rüsselsheim. W dokumencie sprzedaży po raz pierwszy w historii pojawia się słowo "Riesling".  Stąd umowna data 13 marca jako dzień urodzin rieslinga. Oryginalne zdanie z dokumentu brzmiało: "Item 22 ß umb seczreben rießlingen in die wingarten " – zakup 6 sadzonek za cenę wynoszącą 22 szylingi.

Dziś Niemcy są liderem w uprawie rieslinga. Powierzchnie upraw obejmują 24 388 ha (2023 r.), co stanowi blisko 45 proc. globalnej powierzchni upraw tej odmiany. Najwięcej rieslinga uprawia się w Palatynacie (5 954 ha), Hesji Nadreńskiej (5 383 ha) i Mozeli (5 330 ha). W Rheingau, riesling z około 2 441 ha zajmuje prawie 85 proc. powierzchni winorośli w regionie.

Wybór Rieslingów jest bardzo szeroki i obejmuje wszystkie poziomy jakościowe oraz kierunki smakowe. Obok nieskomplikowanych win na co dzień, z odmiany tej produkowane są wina jakościowe z wyróżnikiem. „Typowy” Riesling ma barwę jasnożółtą, przechodzącą w zielonkawo-żółtą, nos zdominowany jest przez brzoskwinię lub jabłko, a na podniebieniu wyczuwalną rasową kwasowość.

Umożliwia wszechstronne parowanie z jedzeniem. Jest znany z odzwierciedlania smaku terroir, w którym jest uprawiany. Ciężkie gleby gliniaste akcentują aromaty cytrusów, kolorowy piaskowiec nadaje winom niuans moreli, a gleby łupkowe podkreślają nuty mineralne, niekiedy przywodzące na myśl krzemień. Rieslingi świetnie znoszą starzenie. Dojrzałe rozwijają charakterystyczna, szlachetną nutę nafty.

Dziś Riesling znów przeżywa prawdziwy renesans. Oferta win z Niemiec znacznie zyskała na jakości, a z tak głębokimi korzeniami przewidujemy, że Riesling przetrwa przez kolejne setki lat.

Jak smakują wina z filmu Bezdroża?

Jak smakują wina z filmu Bezdroża? Czyli Sideways na podniebieniu!

To jeden z winiarskich klasyków - nie o jakimś winie tu mowa, ale o filmie. Bezdroża (Sideways) w reż. Aleksandra Payne'a z 2004 r. to dzieło, którego maniakom wina przedstawiać nie trzeba. Chociaż może... No dobra. To film o tygodniu kawalerskim, który w Napa Valley spędza dwóch przyjaciół. Teraz są po 30-tce, ale znają się jeszcze z collage'u. Jeden to nauczyciel angielskiego - neurotyk leczący bez powodzenia ból po rozstaniu z żoną - i lekkoduch aktor, który ma za kilka dni wziąć ślub. I bierze kawalerski tydzień. No, 6 dni.

I tu się zaczyna pasmo przygód, oczekiwań, możliwości itp. Gdybym patrzył na świat schematycznie, powiedziałbym że wiadomo jak to będzie jak dwóch kolegów samotnie wyjeżdża na wino. Ale ponieważ film widziałem kilka razy, wiem, że nie jest to film o winie, ale raczej o tym wszystkim, co uniwersalne - o miłości, pragnieniach, możliwościach, depresji i naszych pragnieniach. A także obawach, nawykach i jeszcze - nieco rymując - o wygodzie, przyjaźni i przygodzie. 

Ale - muszę to przyznać, za każdym razem, gdy go oglądam, przychodzi taki moment, że człowiek istotnie chce sprawdzić, czy Sauvignon Blanc o aromacie palonego masła daje radę, czy kalifornijskie Chardonnay jest istotnie przebeczkowane (ja akurat lubię beczkę), i czy istotnie pinot noir (którego sprzedaż po tym filmie wzrosła w Kalifornii) aż tak mocno góruje nad merlotem*. 

I dzięki Katarzynie, szefowej Taste It All Poland, jednej z organizatorek ważnego wydarzenia podczas 15. American Film Festiwal - projekcji filmu Sideways oraz poczęstunku dań kuchni USA sparowanych z winami - miałem okazję spróbować win niezwykłych. Właśnie win z Bezdroży! To coś niezwykłego - jakbyście mogli stanąć przed ekranem i sięgnąć po jedną z licznych butelek. Roczniki z oczywistej racji inne niż te w filmie. Jak one smakowały?

Hunnysuckle 2018 - to wyjątkowe wino. Bo oto Sauvignon Blanc po beczce! Bardzo miękki - ma piękną strukturę, wciąż zielone aromaty, ale już lekkie, jest też ale palone masło, mnóstwo aromatów przywodzących na myśl ciasteczka i skarmelizowane białko. Ale wciąż sporo kwasowości!

Kalyra Chardonnay 2021 - Tu rzeczywiście Kalifornia maślana i lekko cytrusowa. Bohaterka wspomniała, że czuje tu odrobinę... sera. To prawda? Hmm, może i jest ale lekki i delikatny. Wino ma długi finisz i mnóstwo kwasowości w nim. Na samym końcu. Ale ogólnie jest wyraźna goryczka zbudowana na pięknej, mocnej strukturze. Ogólnie - sporo wygładzonego cytrusa.

Lucas & Lewellen Pinot Noir 2021 - to w sumie rekwizyt w hotelowym pokoju Milesa. Ale fajny okaz, szkoda, że młody rocznik. Trzy czy może i cztery już lata to nic. Wciąż bardzo mocny owoc z nutami boczku tuż po odkorkowaniu. Ale pojawia się lekka fajna benzynowość i czuć jak mięknie z każdym kwadransem po otwarciu. 

Hitching Post Pinot Noir Highliner 2021 - to wino kluczowe dla filmu. Gdy nasz Miles pije je pierwszy raz z Jackiem, zaprasza Mayę do spróbowania. Ona jest zachwycona. Potem sam, gdy nie ma Mai, zamawia butelkę... I oto próbuję je ja. Rocznik 2021 jest specjalnym wydaniem, ma filmową etykietę. Choć 40 proc. było w nowych beczkach, to całość jest lekka i wyraźnie kwaskowa, jak ze stalowego tanka. Grona zbierano w najlepszych parcelach 5 winnic właściciela. Czuć wyraźną ziołowość, jakby nutę rozmarynu, potem jest lekka czekolada - z białym pieprzem, do tego mineralnosc plus lekkość i zwiewność. Pięknie "narysowane" wino, gdzie różne nuty układają się w całość. 

Andrew Murray Syrah Estate Grown Santa Ynez Valley 2021 - to wino robione z taką świadomością terroir, że aż podziw ściska. Zresztą, poczytajcie sami na stronie producenta. Selekcjonowane grona, niektóre fermentowane z łodygami, inne bez... każda partia dojrzewa oddzielnie, beczki stosowane są tylko najlepsze... Cuda. I rzeczywiście - to solidne wino z aromatami czarnych owoców, ale i wyraźnego pieprzu, fiołków. Wyraziste, ładnie skoncentrowane. Ma długi finisz i bardzo zgrabne taniny. Kwasowości nie brakuje - tej ładnej, wysublimowanej.

Widzicie, nie wszystko Pinot Noir, co się świeci pięknie w filmie, ale wszystkie wina znakomite!

PRZYPISY:

* - Tu ważne wyjaśnienie. Czemu główny bohater nie cierpi merlota? Otóż w finalnej wersji filmu (tej, co w kinach i na płytach DVD) wycięto scenę o tym, że merlot był ulubionym winem żony głównego bohatera - Milesa. Na którą jest generalnie wściekły (choć zdaje się kochać;)

O wrażeniach Jerzego poczytacie na jego blogu!